Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΑ - Εξουδετέρωση

Η Χριστού γέννα (δηλ. η γέννηση του Χριστού) εξουδετερώθηκε! Από θηλυκή έγινε ουδέτερη και μάλιστα στον πληθυντικό. Λέμε "Καλά Χριστούγεννα" και όχι "Καλή Χριστού γέννα".
Γιατί παρετυμολογήθηκε έτσι;
Γιατί μέχρι τότε οι Ελληνικές γιορτές ήταν όλες ουδέτερες. (Δες ενδεικτικό κατάλογο παρακάτω). Μια γιορτή θηλυκού γένους ηχούσε παράξενα στα ελληνικά αυτιά. Έτσι εξουδετερώθηκε.
Τα "Θεοφάνια" ή "Επιφάνεια" την γλύτωσαν γιατί ακολουθούσαν τον κανόνα εκ γενετής.



Κατάλογος των εορτών των αρχαίων Ελλήνων.
Τα
Πυανέψια
τὰ Θεσμοφόρια
τα
Aνθεστήρια
τα
Eλαφηβόλια
τα
Διονύσια ( εν Άστει και κατ' αγρούς)
τα Βραυρώνια,
τα Ολυμπίεια

τα Θαργήλια,
τα Καλλυντήρια
τα Πλυντήρια

τα Σκιροφόρια
τα Παναθήναια
τα Κρόνια

τα Μεταγείτνια
τα Ηράκλεια

τα Βοηδρόμια
τα Ελευσίνια

τα Μαιμακτήρια
τα Πομπαια

τα Ποσείδεα
τα Αλώα

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

ΜΟΡΑ ΚΑΙ ΚΑΣΣΙΔΑ


Όταν κάποιας μας προσφωνεί με την λέξη "μωρέ" εμείς του απαντάμε με την φράση "μόρα και κασσίδα". (Ανάλογη τέτοια αντιφώνηση στο "Α!" λέμε "άξεινος και ξερός")

Ας δούμε πρώτα την κασσίδα: Η κασσίδα <μεσαιωνική ελληνική, κασσίδα < κασσίδιον, υποκοριστικό του κάσσις < λατινική cassis (κράνος) Βυζαντινό αλυσιδωτό κράνος. Η κασσίδα δημιούργησε την λέξη κασσιδιάρης. Κασσίδα είναι όμως και πάθηση του τριχωτού της κεφαλής. Τα μαλλιά παίρνουν μια φολιδωτή εμφάνιση σαν του αλυσιδωτού κράνους. Αυτή την κασσίδα ξέρει ο λαός. Τι είναι όμως ή μόρα; Είναι η λακωνική προφορά του μοίρα που σημαίνει μερίδιο,(πρβλ. η νόμιμος μοίρα), σημαίνει και το πεπρωμένο (το μερίδιο σου στα καλά και τα κακά, αυτό που σε περιμένει (πρβλ. να σου πω τη μοίρα σου, να σου πω το ριζικό σου). Μοίρα σημαίνει και τμήμα στρατού (ο γράφων υπηρέτησε στην 135 Μοίρα πεδινού Πυροβολικού) (πρβλ. Μοίραρχος)

Βέβαια τελείως ανεξάρτητα βρίσκει κανείς στη λαϊκή βιβλιογραφία την λέξη Μόρα (κύριο όνομα) να σημαίνει μια ξωθιά, ξωτικό , νεράιδα κατάλοιπο ίσως της αρχαίας Μορμώς. Αυτό το Μόρα ήξερε ο λαός όταν τα αρχαία περάσαν στην αρχαιότητα.
Αντιγράφω από το http://sxeseis.gr/viewthread.php?tid=9546



Η λέξη μόρα είναι σλαβική και σημαίνει ερωμένη, πολύ πιστεύουν ότι η καταγωγή της είναι ελληνική και προέρχεται από την "Μορμώ" το θηλυκό μυθολογικό τέρας με το οποίο φόβιζαν τα παιδιά οι αρχαίοι. Ούτως ή άλλως η Μόρα είναι ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους μύθους του οποίου η ιστορία χάνεται στο βάθος των αιώνων. Παρόλα αυτά αρκετοί είναι εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν πως η Μόρα δεν είναι μύθος παρά μια ζωντανή πραγματικότητα...

Τι είναι τελικά η Μόρα (ή Μορούζι); Η Μόρα είναι ένα ανεξάρτητο πνεύμα. Σύμφωνα με τις περιγραφές εί
ναι μία γυναίκα μαυροφορεμένη, η οποία εμφανίζεται στον ύπνο κάποιου συνήθως όταν κοιμάται ανάσκελα, του κρατάει τα χέρια και προσπαθεί να του πάρει την ανάσα.

Για την ακρίβεια, δεν μπορείς να κουνήσεις ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι και ο πόνος στο στήθος σου όπου κάθεται, σου κόβει την ανάσα σε σημείο που αισθάνεσαι ότι αργοπεθαίνεις και όντως αργοπεθαίνεις, εκτός αν την νικήσεις. Αν την γλιτώσεις, για τις επόμενες περίπου 3 μέρες εξακολουθείς να αισθάνεσαι έναν αρκετά ενοχλητικό οξύ πόνο στο στήθος και δεν μπορείς να πάρεις βαθιά ανάσα. Από τα λεγόμενα ανθρώπων που έχουν σπάσει τα πλευρά τους, υποθέτω ότι το συναίσθημα είναι παρόμοιο.

Εμφανίζεται με πολλές μορφές η πιο συνηθισμένη είναι αυτή της άσχημης γριάς, αλλά πολύ είναι αυτοί που την έχουν δει σαν όμορφη κοπέλα ή ακόμα και με την μορφή φωτεινής σφαίρας ή μικροσκοπικού νάνου κ.α.

Η Μόρα φοράει ένα μαύρο σκουφάκι, ο μύθος λέει πως όποιος καταφέρει να της το πάρει θα έχει τρεις ευχές (κάτι παρόμοιο με τον μύθο των Νεράιδων), στην περίπτωση που η Μόρα καταφέρει να του το ξαναπάρει πίσω τότε αυτός πεθαίνει. Από όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα μόνο ένας είχε καταφέρει να της πάρει το σκουφάκι, η ευχή του ήταν, η Μόρα να γίνει πραγματική γυναίκα. Έτσι κι έγινε, αυτός παντρεύτηκε αυτή την γυναίκα και έκανε παιδιά μαζί της. Φρόντισε να κρύψει το σκουφάκι κάπου πολύ καλά. Ώσπου μια μέρα η Μόρα ξαναβρίσκει το σκουφάκι της και μετά εξαφανίστηκε πάλι.

Λίγα λόγια για τον μύθο. Μία εκδοχή είναι ότι η Μόρα είναι η Λίλιθ (Lilith) η πρώτη γυναίκα του Αδάμ, ή μια από της τρεις κόρες της. Όπως αναφέρουν τα γνωστικά κείμενα και τα απόκρυφα της Παλαιάς Διαθήκης η Λίλιθ αποχώρισε από τον Παράδεισο για δύο πιθανούς λόγους:

1- Ήταν εκείνη που μύησε τον Αδάμ (μετά από προτροπή του Σατανά) στην απόλαυση του σεξ. Ήταν δηλαδή εκείνη που του δίδαξε ότι το σεξ δεν είναι μόνο για αναπαραγωγή αλλά και για ευχ
αρίστηση και αυτό εξόργισε τον Θεό και την εξόρισε.
2- Ο Αδάμ προσπάθησε να βιάσει την Λίλιθ, κι εκείνη τρομαγμένη έφυγε από τον Παράδεισο.

Ο Αδάμ, λυπήθηκε για την φυγή της Λίλιθ και ζήτησε από τον Θεό να του την φέρει πίσω. Εκείνος έστειλε τους 3 αγγέλους να την βρούν και να την φέρουν πίσω, όπου την βρήκαν κάπου στην Μεσοποταμία. Την παρακάλεσαν επανειλημμένα να επιστρέψει αλλά εκείνη αρνήθηκε. Τους είπε επίσης ότι για τους αιώνες των αιώνων, θα επισκέπτεται τα μικρά παιδιά στον ύπνο τους και θα τα πνίγει, για να εκδικηθεί. Οργισμένοι οι άγγελοι, την απείλησαν ότι θα ξεσηκώσουν την θάλασσα να την πνίξουν. Η Λίλιθ άρχισε να κλαίει και να τους παρακαλάει να την λυπηθούν. Όντως οι άγγελοι υπέκυψαν στα παρακάλια της και εκείνη για «ανταμοιβή» ορκίστηκε ότι δεν θα πειράζει τα παιδιά που θα έχουν τα ονόματα των 3 αυτών αγγέλων γραμμένα πάνω στην κούνια τους (εξ' ου και το χαρτί/περγαμηνή).

Τώρα, γιατί την άφησαν να φύγει παρόλο που δεν πήρε τον λόγο της πίσω (ότι δηλαδή θα εκδικηθεί), εί
ναι ένα ερώτημα χωρίς απάντηση. Αλλά η Βίβλος βρίθει από τέτοια ερωτήματα έτσι κι αλλιώς. Για να ολοκληρώσω την ιστορία, στην συνέχεια λέγεται ότι ο Σατανάς την έκανε γυναίκα του και αρχόντισσα όλων των σκοτεινών υπάρξεων. Λέγεται επίσης ότι η Λίλιθ είναι και το πρώτο Βαμπίρ. Από τότε στοιχειώνει τα όνειρα των ανδρών και κάνει έρωτα μαζί τους, επιτίθεται στις έγκυες γυναίκες και τελικά τις σκοτώνει. Σύμφωνα με τα κείμενα εμφανίζεται και αυτή μαυροφορεμένη.

Μία πιο ορθολογική εξήγηση είναι πως η Μώρα είναι "ψυχικός βρικόλακας" δηλαδή μια σκεπτομορφή που δημιουργεί κάποιος και την στέλνει στον ύπνο κάποιου άλλου. Μία μορφή ενέργειας που προσπαθεί να πάρει την ενέργεια του θύματος (ή το αίμα του όπως γνωρίζουμε στις γνωστές ιστορίες με τους βρικόλακες) και τελικά το θύμα πεθαίνει. Μία μορφή Voodoo ή κάτι τέτοιο.

Το να προστατευτεί κάποιος από την Μόρα είναι πολύ δύσκολο. Για προστασία υπάρχουν πολλά ξόρκια, αλλά λέγεται ότι το πιο αποτελεσματικό είναι να γράψεις σε ένα χαρτί τα ονόμα
τα των τριών αγγέλων που έστειλε ο Θεός να την καταδιώξουν (την Λίλιθ) όταν έφυγε από τον Παράδεισο, ο Σανβί, ο Σανσαβί και ο Σαμενγκελάφ. Τα ονόματά τους γράφονται κατά προτίμηση σε ενοχιανή ή αγγελικανή γραφή, με καθαγιασμένη πένα σε παρθένα περγαμηνή. Την περγαμηνή την βάζεις πάνω από το κρεβάτι. Υπάρχει και μία προσευχή που σε προστατεύει. Η προσευχή αυτή δεν έχει γραφτεί σε κανένα βιβλίο και η διάδοσή της γίνετε από στόμα σε στόμα εδώ και πολλούς αιώνες. Η προσευχή είναι η εξής:

Μόρα - Μόρα κακαβού μέτρα τα'στρα του'ρανού, την φακή του κιλού, τα βότσαλα της θαλάσσης και τις πέτρες της γης και μετά έλα σε'μένα

Την προσευχή αυτή την λες τρεις φορές όταν πέσεις για ύπνο και ως που να τα μετρήσει όλα αυτά η Μόρα, εσύ έχεις ξυπνήσει.

Πάντως, άπαξ και σε επισκεφτεί, κανένα ξόρκι δεν πρόκειται να πιάσει. Το μόνο που θα σε σώσει είναι το θάρρος και το θράσος. Πρέπει να την κοιτάξεις ίσια στα μάτια και να της δείξεις ότι δεν την φοβάσαι.

Η Μόρα δεν εμφανίζεται μόνο μία φορά αλλά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ή ακόμα και για μια ολόκληρη ζωή. Γνωρίζουμε ακόμα ότι το φαινόμενο αυτό είναι κληρονομικό και μπορεί να εμφανισ
τεί σε άτομα της ίδια οικογένειας και στους απογόνους τους.
[Εικονα: δερμάτινο βυζαντινό κάλυμμα της κασσίδας. Την μόνη πρακτική χρήση που βλέπω είναι ως διακριτικό. Διάκριση με το χρώμα της αλογοουράς]

Υποθέτω, λέω υποθέτω, ότι θα υπήρχε στον βυζαντινό καιρό κάποια παροιμία ή έκφραση που θα έλεγε "μόρα και κασίδα" και θα σήμαινε "κατά τη μο(ι)ρα [του στρατού είναι και] η κασίδα". Είναι απόλυτα λογικό οι στρατιώτες κάθε μοίρας να έχουν κάποιο διακριτικό (κάλυμα της κασίδας με λοφίο ίσως βλ. εικόνα). Εμείς σήμερα έχουμε μαυροσκούφηδες (Τεθωρακισμένα), Πρασινοσκούφηδες (ΛΟΚ), κοκκινοσκούφηδες (Αεροπορία Στρατού) και αλογοσκούφηδες ( άσχετο, αλλά με μεγάλη οικονομική σημασία) κλπ. Τότε λοιπόν η έκφραση "κατά τη μόρα και η κασσίδα" θα σήμαινε σημάδια ή και συμπεριφορές ανάλογα με την παράταξή του.


Ο λαός ξέχασε, με την πάροδο του χρόνου, την Μοίρα του Στρατού και την κασσίδα. Στο μυαλό του υπήρχε η αρρώστια και η ξωθιά. Επειδή οι αντιφωνήσεις αυτού του είδους έχουν χαρακτήρα κατάρας η μόρα (ξωτικιά που σου κόβει την ανάσα) και η κασσίδα (δερματική νόσος) έρχονταν ο,τι πρέπει ως απάντηση στο "μωρέ".

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

ΤΑ ΤΣΟΥΓΚΡΙΣΑΝΕ


Όταν πρόκειται για ποτήρια το τσούγκρισμα τους σημαίνει ανταλλαγή ευχών και πόση του ποτού κατόπιν. (Άντε γειά, στην υγεία μας ή καλή χρονιά κλπ). Είναι μια διαδικασία που γίνεται μεταξύ φίλων.





Ο ταν όμως κάποιοι τσακωθούν και χαλάσουν την σχέση τους γιατί λέμε πάλι "τα τσουγκρίσανε";
Το αρχικό ήταν τα τσιγρίσανε < μσν. τσιγρώνω <τιγρώνω < αποτιγρώνω = δείχνω τα δόντια μου όπως η τίγρη. Άρα άλλο τιγρίσανε τα δόντια και άλλο τσουγκρίσανε τά ποτήρια.

ΤΟΥ ΕΨΗΣΕ ΤΟ ΨΑΡΙ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ


Η δημοφιλέστερη μέθοδος ψησίματος ψαριού από τις συζύγους. Σημαίνει τον στεναχώρησε, τον έπρηξε. Ο στεναχωρούμενος ανεβάζει την πίεση του αιματος του, εχει κάψα που λέμε και συνακόλουθα καυτή αναπνοή, τόσο καυτή που αν του βάλεις ένα ψάρι στα χείλη η αναπνοή του μπορεί να το ψήσει.

Αυτή η καυτή αναπνοή δημιούργησε μια άλλη έκφραση : Συνήθως φυσάμε την κουταλιά της σούπας για να κρυώσει. Οταν όμως μας έχει ψήσει το ψάρι στα χείλη, η αναπνοή μας είναι τόσο καυτή που φέρνει μηδενικό η αντίθετο αποτέλεσμα. Το φυσάμε και δεν κρυώνει.

ΤΑΖΕΙ ΛΑΓΟΥΣ ΜΕ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙΑ


Πετραχήλι < Μσν. Περιτραχήλιον = αυτό που περιβάλλει τον τράχηλο, τον λαιμό.

Τέτοια πετραχήλια (λουριά σαν ζώνες) βάζουν στους τράγους , τους αρχηγούς (μπροστάρηδες, μπροσταρόκριους) των κοπαδιών μαζί με ένα κουδούνι. Από εκεί κατάντησε κάθε τέτοιο «κωδωνοφόρο» ζώο να θεωρείται εξαίρετο, υπέροχο.
Έτσι η έκφραση χρησιμοποιείται, ιδιαίτερα στις προεκλογικές περιόδους, για να δηλώσει υπόσχεση παχυλή και εξαίρετη αλλά και σίγουρα ανεκπλήρωτη.
Να μην συγχέουμε αυτά τα κουδούνια, τα τιμητικά για το ζώο, με «της μπομπής τα κουδούνια» που τα κρεμούσαν κατά την διαπόμπευση ανθρώπων για να τους παρομοιάσουν με ζώα. Παρατίθεται εικόνα γιγαντιαίου λαγού άνευ πετραχηλιού μεν, πλην όμως επάξιου να το φορέσει.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

ΑΡΤΖΙΜΠΟΥΡΤΖΙ ΚΑΙ ΛΟΥΛΑΣ


Αρκετά εύηχη έκφραση που εκφράζει την κατάσταση στην οποία επικρατεί απόλυτος πανικός ή τρελή ανοργανωσιά. Γενικώς πολύ χύμα φάση και ό,τι να'ναι.

Αν διαβάσουμε τον Μπαμπινιώτη θα δουμε οτι
Προέρχεται από το μεσαιωνικό ουσιαστικό αρτσιβούριον, κι αυτό από το αρμενικό arats-havoth = μηνυτής, αγελιαφόρος. Αναφέρεται στην πρώτη εβδομάδα του Τριωδίου, στη διάρκεια της οποίας οι Αρμένιοι ακολουθούν αυστηρότατη νηστεία Οι Βυζαντινοί αντιμετώπιζαν με εχθρότητα αυτή τη συνήθεια, μάλιστα η μονή Μάμαντος επέμενε στην κατανάλωση αυγών και τυριού κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας, για να διαχωριστεί από την αίρεση των Αρτζιβουρίων.
Η λέξη κατέληξε να γίνει συνώνυμη με την αταξία και την πλήρη ακαταστασία, γιατί οι Βυζαντινοί προσπαθώντας να ερμηνεύσουν την καθιέρωση αυτής της νηστείας, το έκαναν με πολλούς και συχνά παράλογους τρόπους με αποτέλεσμα να επικρατήσει σύγχυση.

Αργότερα στο αρτζιμπούρτζι προστέθηκε η λέξη λουλάς για να ενταθεί εκφραστικά η σύγχυση.

Ας με συγχωρήσει ο κ. Καθηγητης αλλά οποιαδήποτε άσχετη λέξη θα μπορούσε να προστεθεί εκεί πχ. λέξη γάτα ή ποτήρι ή κουκουνάρα (άρες μάρες κουκουνάρες) γιατί διαλέχτηκε ο λουλάς; Πως ο αγγελιαφόρος arats-havoth συνδεθηκε με το Τριώδιο, έγινε αρτσιμπούρτζι και απέκτησε το νόημα της ακαταστασίας! το "μπούρτζι" που βρέθηκε!

Κυκλοφορούν κι΄άλλες παρερμηνείες ή εκδοχές , οι οποίες δεν στηρίζονται πουθενά.

Ας προσθέσω και εγώ την δική μου:
Ενδεχομένως από τη λέξη "αρκεβούζιο".

Το arquebus ή harkbus ή hackbut από το ολλανδικό haakbus,μεταγλωττίστηκε στα ελληνικά σε "αρκεβούζιο". Σημαίνει "όπλο με γάντζο". Ήταν ένα πρωτόγονο πυροβόλο που χρησιμοποιήθηκε από τον 15ο ως τον 17ο αιώνα. Ο γάντζος ήταν ένα απαραίτητο σιδερένιο δίχαλο (βέργα ή σωλήνας ~1,5 μετρο σχηματος Υ) στο οποίο ακουμπούσε το ασήκωτο αρκεβούζι για να κάνει δυνατή την σκόπευση. Ο αρκομπουζιέρος κουβαλούσε και το αρκεβούζι και το δίχαλο.
Αναρωτιέμαι μήπως ο γάντζος λεγόταν και "λουλάς" από το τούρκικο lule που σημαίνει σωλήνας.(Αλλο θέμα αν η λέξη εξειδικεύτηκε κατόπιν και σημαίνει την άκρη του σωλήνα του ναργιλέ εκεί που μπαίνει το τουμπεκί. και μετα, εκ του μερους το ολον: Λουλάς=Ναργιλες)


Ο Διονύσιος Ρώμας στον "Περίπλου" του (Σοπρακόμιτος, Τομ Α . Σελ. 26) αναφέρει τον κάπο των αρκομπουζιέρων και ερμηνεύει = "αρχηγός των τουφεξήδων , που ήταν οπλισμένοι μ' ασήκωτα τσακμακοντούφεκα" (γύρω στο 1571 μΧ)


Είχα ακούσει πως κάποιοι οπλαρχηγοί απειλούσαν οτι "θα πάρουμε τα αρτσιμπουρτζια μας και τον λουλά μας και θα ..." αναφερόμενοι προφανώς στον οπλισμό τους.
Συμπέρασμα
Μετά από όλα αυτά πιθανολογώ ότι η έκφραση σημαίνει τον οπλισμό και την μετακίνησή του ή χρήση του, και επομένως την απειλή, την οχλαγωγία, την ένοπλη σύρραξη, την αναστάτωση.

Σχετικά: "Τα τσαμασύρια", Τα "σέα και τα μέα". "Τζάτζαλα μάντζαλα"

Υποσημείωση
Ο διάδοχός του αρκομπουζιού, το μουσκέτο, ήταν ένα φορητό πυροβόλο, κάπως μικρότερο από το αρκεβούζιο, και αυτο το κατέστησε ευκολότερο στη μεταφορά. Ήταν ο πρόδρομος του τουφεκιού και άλλων ατομικής χρήσης πυροβόλων όπλων. (Ο χρήστης του λεγόταν mousquetaire. (Βλ.A.Dumas Les 3 mousquetaires ελληνιστί οι 3 σωματοφύλακες).

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

ΓΡΙΒΑ ΣΕ ΘΕΛΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ

Κατά παράδοξο τρόπο οι βασιλόφρονες μεταπολεμικά θεωρούσαν ύμνο τους το «Γρίβα σε θέλει ο Βασιλιάς»
Και ίσως τον θεωρούν ακόμα. (δες Λεπτομέρειες στο http://www.youtube.com/watch?v=aDWUKY-gFQg )
(Γρίβας ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας-Διγενής Πρώην Αρχηγός της Χ, βασιλικός μέχρι το κόκαλο και αρχηγός της ΕΟΚΑ στην Κύπρο) .

Όμως ο στίχος Γρίβα μ', σε θέλει ο βασιλιάς προέρχεται από παλιότερο Δημοτικό Τραγούδι, όπου Γρίβας είναι ο Θοδωράκης Γρίβας (Ξηρομερίτης οπλαρχηγός και καπετάνιος) και Βασιλιάς ο Όθωνας.
Η δε απάντηση του μακαρίτη Θοδωράκη Γρίβα κάθε άλλο παρά φιλοβασιλική ήταν:

Μας ήρθε η άνοιξη πικρή, το καλοκαίρι μαύρο,
μας ήρθε κι ο χινόπωρος πικρός φαρμακωμέvος.
Μας ήρθε ο Φράγκος βασιλιάς, μας ήρθε Βαυαρέζος.
Παίρνει και γράφει διαταγές σ' όλα τα βιλαέτια,
γράφει και μια ξεχωριστή του Θοδωράκη Γρίβα.
Γρίβα μ', σε θέλει ο βασιλιάς,
Τι να με θέλει ο κερατάς,
Τι να με θέλει ο Φράγκος;

Εάν με θέλει για καλό,
να πάω με τ' άλογό μου,
κι αν με θέλει για κακό,
να πάρω τ' άρματά μου.


Το ποίημα έχει υποστεί αλλοιώσεις. Δεν μιλάει ποτέ έτσι ο Βασιλιάς ο ίδιος για τον εαυτό του. Ουτε χρησιμοποιούσαν τον όρο "βιλαέτια" επί Οθωνα. Ψάχνω για πιο παλαιά εκδοσή του. Θυμάμαι ότι έλεγε ¨"Γρίβα μ΄σε θέλει ο βασιλιάς (ο Σουλτάνος) και σου 'πεψε φιρμάνι".
Πάντως αξιοσημείωτη είναι η ταύτιση των Φράγκων με του Ξένους στην λαϊκή αντίληψη.
Έχω την εντύπωση πως ο Θοδωράκης Γρίβας έγινε κατόπιν υπασπιστής του Κερατά Φράγκου Όθωνα. Θα το ψάξω. Μέχρι τότε μη δώσετε πίστη στους Γριβαίους!

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

Η ΣΑΡΑ Η ΜΑΡΑ

Η "σάρα" προέρχεται από το σαρώνω (όσα σέρνει η σκούπα(1), το σάρωθρο) [Ανδρ.316] το ακολουθούν «μάρα» θυμίζει τις συνήθεις επαναλήψεις από τα τούρκικα(2). Πρβ. Το λεφωρειακό επεισόδιο:
Επιβάτης: «Κουνήσου κυρά μου»
Η "Κυρά του": «Κουνήσου-μουνήσου εγώ δεν ξέρω, θα κουνηθώ όποτε θέλω εγώ».


Η «Σάρα και η Μάρα» υποδηλοί αποβράσματα, απορρίμματα, σκουπίδια της κοινωνίας (με μεταφορική έννοια, πράγμα που τονίζει εκφερόμενο το προαιρετικό συμπλήρωμα «... και το κακό συναπάντημα»).
Πάντως η έκφραση βάφτισε τις δυο γάτες του φίλου και συμ-προσκόπου Ηλία Μαμαλάκη. Τις βάφτισε Σάρα και Μάρα. Για το "Μάρα" ίσως ξέρει και ο, μακάρια τη πολτική λήξει, κ. Ρουσόπουλος. Η ίδια έκφραση δημιούργησε και ιστοχώρο: τον www.sara-mara.gr


-----------------------------------------------------------------------------------
(1) εξ΄ άλλου και η έκφραση άκουσε "όσα σέρνει η σκούπα" υπονοεί βρώμικα λόγια, ύβρεις.
(2)μ- [m] : (προφ.) πριν από το αρχικό φωνήεν της λέξης που προηγείται ή στη θέση του αρχικού συμφώνου ή των αρχικών συμφώνων· σε περιστασιακή σύνθεση και συνήθ. σε πρόταση που εμπεριέχει άρνηση, για να δηλώσει κατηγορηματικά ο ομιλητής την απόλυτη διαφωνία και αποδοκιμασία του στα λόγια, στην πρόταση ή στην απαίτηση του συνομιλητή του π.χ.: Kομμένα τα έξω μέξω, δεν πρόκειται να ξαναβγείς έξω. Έχω βαρεθεί να βλέπω κάθε τόσο τα σόγια και τα μόγια. Άρες μάρες, Ξανά μανά, τζάντζαλα μάντζαλα.

[τουρκ. πρόθημα αναδιπλ. m-, πριν από το αρχικό φωνήεν της λέξης που προηγείται ή στη θέση του αρχικού συμφώνου της, στη σημ.: `και τα παρόμοια΄, π.χ. τουρκ. ağaç mağaç `δέντρα ξε-δέντρα΄, partiler martiler `κόμματα ξε-κόμματα΄, χικ μικ < τουρκ. hιk mιk (σύγκρ. ξε-IV)]

ΤΟ ΠΙ ΚΑΙ ΦΙ

Το πι και φι, κατά τινας, δηλοί «του Παλουκιού και της Φούρκας (κρεμάλας)» δηλαδή κακοποιά στοιχεία.
Η χρήση της έκφρασης είναι λίγο περίεργη. Συνήθως λέμε για κάτι πως έγινε "στο πι και φι". Δηλαδή σύντομα, αμέσως.
Τι σχέση έχουν οι του παλουκιού και της φούρκας την ταχύτητα;
Ίσως αυτοί οι του Π&Φ τακτοποιούσαν ταχύτερα τις υποθέσεις του εργοδότου τους με συνοπτικές διαδικασίες. (Θα δείτε περισσότερα στο «Το εγχειρίδιο του καλού Πικεφίτη» υπο Α. Στουγιαννίδη Υπό Έκδοση 2013).

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008

ΚΟΥΡΔΙΖΩ


ΚΟΥΡΔΙΣΤΗΚΕ-ΤΟΝ ΚΟΥΡΔΙΣΑΝΕ ΓΙΑ ΚΑΒΓΑ

Κουρδίζω ρ. (κούρντ-ισα, -ίστηκα, -ισμένος) τεντώνω τις χορδές ή κόρδες(1), μουσικού οργάνου στον κατάλληλο τόνο | θέτω σε κίνηση μηχανισμό: κουρντίζω το ρολόι μου | (μτφ.) διοργανώνω: κουρντίσανε ένα σπουδαίο γλέντι | ερεθίζω, ιδ. με πειραχτικά λόγια: μην τον κουρντίζεις, γιατί θα σου ριχτεί | (μέσ.) κουρντίζομαι, στολίζομαι, φορώ τα καλά μου (επιθ. Κορδωμένος)

(Τεγόπουλος - Φυτράκης – ΜΕΙΖΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ.)

Νομίζω ότι το κουρδίζω με την έννοια του ερεθίζω, ιδ. με πειραχτικά λόγια: μην τον κουρντίζεις, γιατί θα σου ριχτεί ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ με τις λοιπές εκφράσεις.

Βλ. Ιωαν. Σταματάκου ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ

Σκοροδίζω =διατρέφω με σκόρδον // εις αλέκτορας προοριζομένους δια αλεκτορομαχίας, δίδω ως κυρίαν τροφήν (ολίγον προ της μονομαχίας) σκόρδον το οποίο τους παροξύνει προς την μάχην.

Το «σκοροδίζω» > τους σκοροδιζεις > τους κοροδιζεις > τους κορδίζεις> τους κουρδίζεις.

Η έκφραση είναι αρκετά παλιά ώστε να μην έχει σχέση με το «θέτω σε κίνηση μηχανισμό» και φυσικά έχει πολύ λίγη σχέση με την προετοιμασία μουσικού οργάνου.


Σημείωση

1) Βιτσέντζου Κορνάρου:Ερωτόκριτος :
«Οι κόρδες του λαγούτου του πουλιά είν’ και κελαϊδούσι
και γιαίνουν τα τραγούδια του άρρωστο να τ’ ακούσει.»

2) Μήπως ο Γιάννης Κορδάτος ήταν Γιάννης Σκορδάτος και γι΄ αυτό τόσο μαχητικός και αγωνιστής


ΣΥΝΑΧΙ


Από το αρχ. κυνάγχη < κυων(σκύλος)+ άγχω (πνίγω). Κυριολεκτικά σημαίνει το λουρί (λαιμαριά) σκύλου. Η λαιμαριά πνίγει, εμποδίζει να αναπνεύσει όποιον την φοράει.

Τα ίδια συμπτώματα έχει και το συνάχι: Την δυσκολία να αναπνεύσεις. Το "συν" ως συνηθέστερο αντικατέστησε το "κυν" και φθάσαμε στο σημερινό συνάχι.

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008

ΞΕ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΟΥ

ξεκουμπίζομαι - ξεκουμπίσου
Φεύγω βιαστικά και ολοκληρωτικά.
Το "ξε" είναι στερητικό πρόθεμα, κάτι σαν το στερητικό "α" (άγονος,άσχετος, αθάνατος). Έτσι λέμε "είπα και ξείπα", αλλά και "Ξέπαπα" λένε στην Κρήτη τον αποσχηματισμένο παπά. Υπάρχει και επώνυμο Ξεπαπαδάκης.
Το "ξε" είναι έχει και επιτατικό (ενισχυτικό) χαρακτήρα. Προέκυψε απο την πρόθεση εκ/εξ με αντιμετάθεση των γραμμάτων. Πχ. ξεπέφτω< αρχ. εξέπεσα, ξεδίνω από το αρχ. εξέδωσα. Το δεύτερο συνθετικό του ξεκουμπίσου δεν έχει σχέση με το κουμπί. Όταν φεύγω δεν ξεκουμπώνομαι μάλλον κουμπώνομαι αφού θα βγω έξω. Ο Φ. Κουκουλές (Αθηνά 56,313) πιθανολογεί ότι η λέξη προέρχεται από το αρχ. εκ-κομίζω που εξελίχθηκε σε ξε-κομιζω και σε ξεκομ[π]ίζω και σε ξεκουμπίζω και τέλος σε ξεκουμπίζομαι. Πολύ τραβηγμένη ερμηνεία όμως. Ο Σταματάκος (Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής σ. 317) ερμηνεύει εκ-κομιζω= κομίζω, φέρω άγω έξω. Μεταφέρω εις τόπον ασφαλή. Πουθενά δεν βρήκα τι σημαίνει η παθητική φωνή (εκκομιζομαι). Θα σήμαινε κάποιος τρίτος με εκκομίζει πράγμα που δεν ταιριάζει με το σημερινό "ξεκουμπίσου". Ο Κριαράς αναφέρει: ακουμπώ· ακομπώ.Α΄ Aμτβ. 1) Στηρίζομαι: κρατώντας το ραβδάκι ν’ ακουμπάω Bοσκοπ. 320. 2) Aγγίζω: Διήγ. Aλ. V 52. Β΄ (Mτβ.) τοποθετώ: Σουμμ., Παστ. φίδ. Xορ. α΄ [38]. [<μτγν.(;) ακουμβέω (DGE· πβ. όμως L-S Suppl., λ. ακκουμβίζω και LBG, λ. ακούμβω). H λ. στο Du Cange (λ. ακουμβίζω) και σήμ.]

Εμένα μου φαίνεται ότι δημιουργείται από το ξε(στερητικό)+[α]κουμπίζω απο το μεσν. ακουμπίζω απο το λατ. accumbo κατακλίνομαι. Άρα παύω να κάθομαι κάπου, δηλαδή αναχωρώ. Ετσι διακιολογείται και το γιώτα στην ορθογραφία. Αλλοιως θα γράφαμε ξεκουμπήσου.
πρβλ. accubitoria ad catacumbas = κοιμητήρια σε κατακομβες.
Επισης στο Βυζαντινό Παλάτιον ήταν γνωστή η αίθουσα των ιθ ακκουβίτων.(accubitus=ανάκλιντρο, καναπές).


Στον πρώτο νικητή, τον «συμπερέστην», ό Βασιλεύς έδιδε δύο χρυσά νομίσματα και στον δεύτερο ένα. Ακόμη οι νικηταί εκαλούντο και έτρωγαν στα ανάκτορα «επί τής κρείττονος θέσεως των ακκουβίτων».
(βλ. Περιοδικο Ιστορια τευχ. 67 O ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ)

βλ. "Ν.Π. Ανδριώτη Ετυμολογικό λεξικό της κοινής Νεοελληνικής"

Πρβλ. "Δεν έχω πια που να ακουμπίσω".
Συχνός είναι επίσης ο διάλογος:
- Που νά το βάλω το μπουκάλι ;
- Ακούμπισέ το στο τραπέζι (αν ο απαντών διαθέτει την απαιτούμενη ευπρέπεια).

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Τσαμασύρια

Από το Τουρκικό τσαμασίρ=ασπρόρουχα. Δηλ. τα απαραίτητα για την μετακίνηση.
Έκφραση "Μαζεψε τα τσαμασύρια σου και δίνε του/τράβα στό πειθαρχείο/στην απομόνωση".
Πιθανότατα συνηθισμένη έκφραση στις φυλακές και το Στρατό.

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

Προσέθεσα ένα μελανόμορφο αγγείο που παριστάνει ένα σχολείο της αρχαιότητας και ξεκαθάρισα τη χρήση και τον προορισμό αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΕΣ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΕΣ

ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ προς ΕΤΥΜΟΛΟΓΗΣΗ.
Οι αναγνώστες ας με ειδοποιούν αν ξέρουν την σημασία μιας έκφρασης η αν θέλουν να προσθέσουν κάποια έκφραση που χρειάζεται να ετυμολογηθεί.


ΗΔΗ ΥΠΆΡΧΟΥΝ
Η σάρα και η μάρα
Το καβουράκι ως καπέλο
Στο πι και φι


Εκφράσεις που γνωρίζω την ετυμολογία τους


Οι αναγνώστες ας με ειδοποιούν αν θέλουν να μάθουν τι σημαίνει ή από που προέρχεται η λέξη ή η έκφραση. θα γράψω κάτι γι΄αυτό και θα τους παραπέμψω στην σελίδα που το αναφέρω.

Αμα με δεις γραψε μου

Ας ελθωμε στο προκειμενο

Αχθος αρουρης

Γιναμε θεατρο

Δάγκωσε τη λαμαρίνα

Διαβόλου καλτσα

Εμεινε στα κρυα του λουτρου

Εξώλης και προώλης

Επιούσιος

Έχασε τ΄αυγά και τά Πασχάλια

Έχασε τον μπούσουλα

Θα γυρίσει το Φυλλο

Κατινιά - Κατινα

Κορβανάς

Λέζα

Λωλός - λωλαίνομαι

Ματσαράγκα

Με το νι και με το σιγμα

Μη μου απτου

Μουντζα

Να μενει το βυσινο

Πηξιε-Δειξιε

Πρασιν' αλογα

Στο βροντο

Της πουτάνας το κάγκελο

Τον πιάσανε στα πράσσα

Του διαβολου το καταστιχο

Του εψαλε τον αναβαλλομενο

Του Κουτρούλη ο Γάμος

Του τα είπε χύμα

Τυπος και υπογραμμος

Φασισμος

Φασκελο

Χρωστάει της Μιχαλούς









Το Μαύρο Χωριό της Σίφνου

Το Μαύρο Χωριό της Σίφνου

Ατεκμηρίωτες, αλλά λογικές, υποθέσεις για την ύπαρξη, την ονομασία και τις συνθήκες καταστροφής του.

Se non è vero, è ben trovato

Αφιερωμένο στην παλιά καλή μου φίλη Λωρέττα Μωραΐτου

Υπή

Υπήρξε το Μαύρο Χωριό;

Αν δεχθούμε ότι υπήρξαν 9 ελαιοτριβεία εκ των οποίων τα δύο σώζονται μάλλον θα έπρεπε να υπάρχει και ένας οικισμός. Ο ελαιώνας φαίνεται να υπάρχει ακόμα. Η αρχική μου άποψη ότι τα ελαιοτριβεία ανήκαν στο μοναστήρι μάλλον δεν στέκει. Το μοναστήρι θα έχτιζε ένα μεγάλο ή πολλά μικρά μαζεμένα ελαιοτριβεία. Άρα τα ελαιοτριβεία ανήκαν στους κάτοικους του Μαύρου Χωριού. Το Μαύρο Χωριό θα είχε τουλάχιστο 50 με 100 κάτοικους (ιδιοκτήτες των ελαιοτριβείων και εργάτες για τη συλλογή ελαιοκάρπου και λειτουργία των ελαιοτριβείων). Οι χωριάτες θα είχαν το κομπόδεμα τους άλλα δεν ήταν μονό αυτό που τράβηξε τους πειρατές.

ΛΛ Λεγόταν «Μαύρο Χωριό»;

Ναι άλλα όχι γιατί το έκαψαν οι πειρατές. Το Χωριό θα είχε όνομα πριν το κάψουν. Για να μετονομασθεί σε «μαύρο Χωριό» θα πρέπει να πέρασαν πολλές γενιές που πια να είχαν ξεχάσει το όνομα του Χωριού και να το βάφτισαν ξανά όταν το είδαν έτσι καμένο.


Ίσως λέγονταν από την αρχή έτσι από τα απόβλητα των ελαιοτριβείων. Οι πίτες από πυρήνα των ελαιών που είναι κατάμαυρες πιθανόν να πετιόντουσαν στα πέριξ. Εννέα ελαιοτριβεία είναι πάρα πολλά για το απαιτούμενο λάδι για τους κάτοικους.

Η θάλασσα (Βλυχάδα ή Βαθύ) είναι κοντά ώστε με ένα καΐκι το λαδί να εξαχθεί για εμπορική εκμετάλλευση. Αν δεν κέρδιζαν από το εμπόριο δεν θα καθόντουσαν στο «Μαύρο Χωριό» μόνο και μόνο γιατί έχουν φθηνό λαδί. Επίσης οι κάτοικοι αφού εργαζόντουσαν στη συλλογή των ελιάς και στο λιοτρίβι θα ήταν νέοι, δυνατοί και υγιείς. Ότι πρέπει για το σκλαβοπάζαρο. Αν δεν υπήρχε εμπόριο το Χωριό θα ήταν παντελώς άγνωστο στους πειρατές.

Το έκαψαν οι πειρατές;

Το πιθανότερο είναι πως το έκαψαν. Προφανώς δεν είχαν προηγούμενα με τους κάτοικους που να μας κάνει να πιστέψουμε πως η πυρπόληση ήταν αντίποινα. Ο απαραίτητος πληροφοριοδότης τους θα ήταν κάποιος κάτοικος πιθανόν δυσαρεστημένος από το Χωριό.

Γιατί το έκαψαν λοιπόν;

Για τον ίδιο λόγο που ανάβουν οι μελισσουργοί φωτιά: Για να βγάλουν τον κόσμο έξω από τα σιτία του. Η επιδρομή θα έγινε την νυκτά. Ήθελαν τους αιχμάλωτους για να πουληθούν στα σκλαβοπάζαρα του Αλγερίου. Όλοι συνελήφθησαν. Γι΄αυτό δεν υπήρξε κάνεις να αναστηλώσει το Χωριό. Από την φωτιά θα καταστράφηκαν και τα ελαιοτριβεία. Οι ελιές δεν είχαν άξια για να πάνε να τις πάρουν οι κάτοικοι της λοιπής Σίφνιοι. Αποτελούσαν πολύ βαρύ φορτίο και δύσκολη μεταφορά. Χωρίς ελαιοτριβεία ήταν ασύμφορη η μεταφορά τους. Έτσι το Χωριό έμεινε εγκαταλειμμένο για χρονιά.

Ο Άγιος Πολύκαρπος

Δεν ξέρω τους κτίτορες του Αγ. Πολύκαρπου στη Σίφνο. Για τον Πολύκαρπο γνωστά είναι τα έξης:

Επίσκοπος Σμύρνης, του οποίου η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη στις 23 Φεβρουαρίου.

Όταν άρχισαν οι διωγμοί κατά των χριστιανών, επί αυτοκράτορα Αντωνίου Πίου, ο ανθύπατος της Μ. Ασίας Στάτιος Κορδάτος, μετά από μανιώδη απαίτηση του ειδωλολατρικού όχλου, συνέλαβε τον Πολύκαρπο και τον διέταξε να βλασφημήσει δημόσια το Χριστό.

Ο γέροντας Eπίσκοπος απάντησε: «Επί 86 χρόνια Τον υπηρετώ, χωρίς καθόλου να με αδικήσει. Και πως μπορώ τώρα να βλασφημήσω τον Βασιλέα και Σωτήρα μου;»

Αμέσως τότε, τον έριξαν στη φωτιά να καεί ζωντανός. Αλλά η φωτιά τον αφήνει ανέγγιχτο! Τότε, ένας δήμιος τον χτυπά με το ξίφος του και τον θανατώνει.

Έτσι στις 23 Φεβρουαρίου του 167, ο μέγας αθλητής της πίστης τερματίζει τη ζωή του. Στο πρόσωπό του, βέβαια, εφαρμόστηκε πλήρως ο λόγος του Θεού στην Αποκάλυψη: «Μηδέν φοβού, α μέλλεις παθείν... Γίνου πιστός άχρι θανάτου και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής». Δηλαδή, μη φοβάσαι γι’ αυτά που πρόκειται να πάθεις. Φρόντιζε να είσαι πιστός μέχρι θανάτου και εγώ θα σου δώσω το στεφάνι της αιώνιας ζωής.

Απολυτίκιο
«Τήν κλσιν τος ργοις σου, πισφραγίσας σοφέ, λαία κατάκαρπος, φθης ν οκ Θεο, Πολύκαρπε νδοξε∙ σύ γαρ ως εράρχης, καί στερρός θλοφόρος, τρέφεις τήν κκλησίαν, λογικ εκαρπί, πρεσβεύων ερομάρτυς, πέρ τν ψυχν μν ».

Πιθανόν να επελέγη αυτός ο άγιος για να δώσει το όνομα του στην εκκλησιά γιατί το όνομα θεωρήθηκε γούρικο για τις εκεί δραστηριότητες: «Πολύς Καρπός»

Ο Άγιος έμεινε ανέγγιχτος από την φωτιά άλλα το χωριό που προστάτευε έγινε στάχτη. Ίσως να είχε ρεπό την ήμερα εκείνη.

Μοναστήρι

Ο Αη Γιάννης ο «αποκεφαλιστής» (το σωστο : «αποκεφαλισθείς» ) είναι το μοναστήρι, δεν έχει μεγάλη ιστορική άξια. Οι «σαρανταπεντε Γιαννηδες» αποτελούν δείκτη της συχνής εμφάνισης του ονόματος και των αντίστοιχων εκκλησιών.

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008

Η Ελληνική αρίθμηση στην Αγία Γραφή

Τώρα πια μας φαίνονται σαν περίεργα καραγκιοζάκια οι ημερομηνίες (κυρίως έτη) παλιών συγγραμμάτων. Μπορείτε να τις αποκωδικοποιήσετε με κλικ εδω Η Ελληνική αρίθμηση στην Αγία Γραφή

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

ΣΥΚΑΡΗΣ (επωνυμο)



ΣΥΚΑΡΗΣ Ή ΣΙΚΑΡΙΣ ‘Η ΣΙΚΑΡΗΣ

Σην περίοδο 6-26 μ.X. ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ Οκταβιανός καθαιρεί τον Ηρώδη Αρχέλαο κι εγκαθιδρύει άμεση ρωμαϊκή διοίκηση στην Ιουδαία ώστε να επιτύχει την αποτελεσματική καταστολή του εβραϊκού εξτρεμισμού και των ανεξέλεγκτων μαχαιροβγαλτών "σικαρίων" που έσφαζαν και λήστευαν τους Ρωμαίους και άλλους εθνικούς της επαρχίας.

Αναφέρονται στην καινή διαθήκη στις Πραξεις των αποστόλων

Πράξεις Κεφ. 21:

36 ηκολουθει γαρ το πλήθος του λαου κραζοντες αίρε αυτόν
37 μελλων τε εισαγεσθαι εις την παρεμβολην ο Παυλος λεγει τω χιλιαρχω ει εξεστιν μοι ειπειν τι προς σε ο δε εφη ελληνιστι γινωσκεις
38 ουκ αρα συ ει ο αιγυπτιος ο προ τουτων των ημερων αναστατωσας και εξαγαγων εις την ερημον τους τετρακισχιλιους ανδρας των σικαρίων
39 ειπεν δε ο Παυλος εγω ανθρωπος μεν ειμι Ιουδαιος Ταρσευς της Κιλικιας ουκ ασημου πολεως πολιτης δεομαι δε σου επιτρεψον μοι λαλησαι προς τον λαον
40 επιτρεψαντος δε αυτου ο Παυλος εστως επι των αναβαθμων κατεσεισεν τη χειρι τω λαω πολλης δε σιγης γενομενης προσεφωνησεν τη εβραιδι διαλεκτω λεγων ...

Οι Σικάριοι είναι ένας όρος που εμφανίζεται , στην αμέσως προηγούμενη δεκαετία από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, στο 70 πΧ, με τούς εβραίους Ζηλωτές, που επιχείρησε να εκδιώξει τους Ρωμαίους και τους οπαδούς τους από την Ιουδαία. Οι Ζηλωτές κατέφευγαν ακόμα και στη δολοφονία να πετύχουν το στόχο τους. Έκρυβαν sicae, δηλ. μαχαίρια, από όπου έλαβαν και το όνομά τους «Σικάριοι». Σε λαϊκές συγκεντρώσεις, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του προσκυνήματος στον Ιερό Όρος, μαχαίρωναν τους εχθρούς τους (Ρωμαίους ή συμπαθούντες), θρηνώντας επιδεικτικά μετά την πράξη τους για να διαφεύγουν τον εντοπισμό.

Τα θύματα των Σικαρίων περιλαμβάνεται ο Αρχιερέας Ιωννάθαν, αν και είναι πιθανό ότι ο φόνος του ήταν υποκινούμενος από τον Ρωμαίο κυβερνήτη Felix. Ορισμένες από τις δολοφονίες είχαν τιμωρηθεί με σοβαρά αντίποινα από τους Ρωμαίους στο σύνολο του εβραϊκού πληθυσμού της χώρας. Σε άλλες περιπτώσεις, τους δωροδόκησε για να μην κτυπήσουν σκοπούμενα θύματα. Ακόμη και καταδικασμένοι Σικάριοι είχαν κατά καιρούς αφεθεί ελεύθεροι με την ελπίδα να λυπηθεί η οργάνωση τις ζωές των αντιπάλων.

Μετά την απαγωγή του Γραμματέα Ελεάζαρ, διοικητή του Ναού, συμφώνησαν να τον απελευθερώσουν με αντάλλαγμα δέκα από τους συντρόφους τους που είχαν συλληφθεί.

.



Η Σικά ήταν ένα σπαθί στην αρχαία Ρώμη. Ήταν το όπλο της επιλογής που χρησιμοποιούνται από Θρακιώτες μονομάχους. Ήταν αρχικά απεικονίζεται ως καμπυλωτό σπαθί, (βλ. εικονα) με λεπίδα περίπου 16-18 ίντσες μεγάλη. Ο αργότερα η λεπίδα της σικά (από τα τέλη του πρώτου αιώνα μ.Χ.) είχε μια έντονη κλιση, σχεδόν 45 μοιρών, Αν και η πρώιμη έκοβε μόνο από την μια πλευρά, αργότερα η καμπυλωτή sica έκοβε και από τις δυο πλευρές της (πρβλ. Δίκοπο μαχαίρι). Το διακριτικό σχήμα σχεδιάστηκε για να ξεφύγει από τις πλευρές της ασπίδας του αντιπάλου, και να αλλά και να διευκολύνει την μαχαιριά στην πλάτη.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Αρα η εταιρεια ΣΥΚΑΡΗΣ ΑΕ (βλ λογότυπο) θα επρεπε να λεγεται ΣΙΚΑΡΗΣ ΑΕ και ισως να επρεπε να πουλαει καρπουζια, αντι για ηλεκτρικα ειδη ή σύκα, αφου το σλογκαν ολα τα σφαζω ολα τα μαχαιρώνω» της ερχεται κουτι.

ΓΗΣ ΜΑΔΙΑΜ

Γης Μαδιάμ

Σημασια
Λέμε τα έκανε «γης Μαδιάμ» και εννοούμε τα έκανε άνω κάτω.
Γεωγραφικά στοιχεία
Μαδιάμ
Το κέντρο της χώρας των Μαδιανιτών. Ανατολικά του κόλπου της Άκαμπα. Επί Μωυσή έλεγχαν το Σινά. Η Σεπφώρα, η Γυναίκα του Μωυσή (κόρη του Ιοθόρ) ήταν Μαδιανίτισα.
(Συνοπτική Εγκυκλοπαίδεια της Αγίας Γραφής . σελ 141).
http://www.blogger.com/img/gl.bold.gifΠηγές
Αβακούμ – Κεφάλαιο Γ Στ. 6-8
«...6. έστη και εσαλεύθη η γή. Επέβλεψε και διετάκη έθνη. Διεθρύβη τα όρη βία, ετάκησαν βουνοί αιώνιοι. 7. πορείας αιωνίας αυτού αντί κόπων είδον. Σκηνώματα Αιθιόπων πτοηθήσονται και αι σκηναί γης Μαδιάμ»

σε ελεύθερη μετάφραση:

Στάθηκε [ο Θεός] και η γη σάλεψε. Έριξε τη ματιά του και τα έθνη έλειωσαν. Θρύψαλα γίνανε με βία τα όρη και λειώσανε βουνά αιώνια. Τον αιώνιο δρόμο του με κόπο ειδα. Τα στρατόπεδα των Αιθιόπων θα φοβηθούν και οι σκηνές από την περιοχή του Μαδιάμ .

Ή στα Αγγλικά
Holy bible – King James Version - Habakkuk 3
He stood and measured the earth: he beheld and drove asunder the nations; and the everlasting mountains were scattered, the perpetual hills did bow: his ways are everlasting. 7. I saw the tents of Cushan in affliction and the curtains of the land of Midian did tremble.

Η όλη ιστορία περιγράφεται στο Βιβλίο της Αγ. Γραφής - Κριτές – ΣΤ και Ζ.

Παράρτημα Α
"Προσευχὴ ᾿Αμβακοὺμ τοῦ προφήτου μετὰ ᾠδῆς. - ΚΥΡΙΕ, εἰσακήκοα τὴν ἀκοήν σου καὶ ἐφοβήθην· 2 Κύριε, κατενόησα τὰ ἔργα σου καὶ ἐξέστην. ἐν μέσῳ δύο ζῴων γνωσθήσῃ, ἐν τῷ ἐγγίζειν τὰ ἔτη ἐπιγνωσθήσῃ, ἐν τῷ παρεῖναι τὸν καιρὸν ἀναδειχθήσῃ, ἐν τῷ ταραχθῆναι τὴν ψυχήν μου, ἐν ὀργῇ ἐλέους μνησθήσῃ. 3 ὁ Θεὸς ἀπὸ Θαιμὰν ἥξει, καὶ ὁ ἅγιος ἐξ ὄρους κατασκίου δασέος. (διάψαλμα). ἐκάλυψεν οὐρανοὺς ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ, καὶ αἰνέσεως αὐτοῦ πλήρης ἡ γῆ. 4 καὶ φέγγος αὐτοῦ ὡς φῶς ἔσται, κέρατα ἐν χερσὶν αὐτοῦ, καὶ ἔθετο ἀγάπησιν κραταιὰν ἰσχύος αὐτοῦ. 5 πρὸ προσώπου αὐτοῦ πορεύσεται λόγος, καὶ ἐξελεύσεται εἰς παιδείαν κατὰ πόδας αὐτοῦ 6 ἔστη, καὶ ἐσαλεύθη ἡ γῆ· ἐπέβλεψε, καὶ διετάκη ἔθνη. διεβρύθη τὰ ὄρη βίᾳ, ἐτάκησαν βουνοὶ αἰώνιοι. 7 πορείας αἰωνίας αὐτοῦ ἀντὶ κόπων εἶδον· σκηνώματα Αἰθιόπων πτοηθήσονται καὶ αἱ σκηναὶ γῆς Μαδιάμ. 8 μὴ ἐν ποταμοῖς ὠργίσθης, Κύριε, ἢ ἐν ποταμοῖς ὁ θυμός σου; ἢ ἐν θαλάσσῃ τὸ ὅρμημά σου; ὅτι ἐπιβήσῃ ἐπὶ τοὺς ἵππους σου, καὶ ἡ ἱππασία σου σωτηρία. 9 ἐντείνων ἐντενεῖς τὸ τόξον σου ἐπὶ σκῆπτρα, λέγει Κύριος. (διάψαλμα). ποταμῶν ραγήσεται γῆ. 10 ὄψονταί σε καὶ ὠδινήσουσι λαοί, σκορπίζων ὕδατα πορείας αὐτοῦ· ἔδωκεν ἡ ἄβυσσος φωνὴν αὐτῆς, ὕψος φαντασίας αὐτῆς. 11 ἐπῄρθη ὁ ἥλιος, καὶ ἡ σελήνη ἔστη ἐν τῇ τάξει αὐτῆς· εἰς φῶς βολίδες σου πορεύσονται, εἰς φέγγος ἀστραπῆς ὅπλων σου. 12 ἐν ἀπειλῇ ὀλιγώσεις γῆν καὶ ἐν θυμῷ κατάξεις ἔθνη. 13 ἐξῆλθες εἰς σωτηρίαν λαοῦ σου τοῦ σῶσαι τὸν χριστόν σου· ἔβαλες εἰς κεφαλὰς ἀνόμων θάνατον, ἐξήγειρας δεσμοὺς ἕως τραχήλου. (διάψαλμα). 14 διέκοψας ἐν ἐκστάσει κεφαλὰς δυναστῶν, σεισθήσονται ἐν αὐτῇ· διανοίξουσι χαλινοὺς αὐτῶν ὡς ἐσθίων πτωχὸς λάθρᾳ. 15 καὶ ἐπεβίβασας εἰς θάλασσαν τοὺς ἵππους σου ταράσσοντας ὕδατα πολλά. 16 ἐφυλαξάμην, καὶ ἐπτοήθη ἡ κοιλία μου ἀπὸ φωνῆς προσευχῆς χειλέων μου, καὶ εἰσῆλθε τρόμος εἰς τὰ ὀστᾶ μου, καὶ ὑποκάτωθέν μου ἐταράχθη ἡ ἕξις μου. ἀναπαύσομαι ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως τοῦ ἀναβῆναι εἰς λαὸν παροικίας μου. 17 διότι συκῆ οὐ καρποφορήσει, καὶ οὐκ ἔσται γενήματα ἐν ταῖς ἀμπέλοις· ψεύσεται ἔργον ἐλαίας, καὶ τὰ πεδία οὐ ποιήσει βρῶσιν· ἐξέλιπον ἀπὸ βρώσεως πρόβατα, καὶ οὐχ ὑπάρχουσι βόες ἐπὶ φάτναις. 18 ἐγὼ δὲ ἐν τῷ Κυρίῳ ἀγαλλιάσομαι, χαρήσομαι ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου. 19 Κύριος ὁ Θεὸς δύναμίς μου καὶ τάξει τοὺς πόδας μου εἰς συντέλειαν· ἐπὶ τὰ ὑψηλὰ ἐπιβιβᾷ με τοῦ νικῆσαί με ἐν τῇ ᾠδῇ αὐτοῦ

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

Σαμπάνης (επώνυμο)

Οι επί των βαλανείων (δηλαδή των λουτρών) της Αυλής των βυζαντινών αυτοκρατόρων ονομαζόντουσαν a sabanis. Στα ελληνικά θα το λέγαμε "ο επί των σαβάνων". Ήταν δε το σάβανο λευκό ύφασμα το όποιο τύλιγαν γύρω από των μέση τους αυτοί που θα έμπαιναν στο λουτρό Του ίδιου τύπου ύφασμα χρησιμοποιούνταν για την περιτύλιξη του νεκρού, το σαβάνωμα.


Βλ. Φαίδωνος Κουκουλέ "Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός" - Τα Λουτρά Τόμος Δ. Σελ. 458


Saban στα Τουρκικά σημαίνει άροτρο. Θα μπορούσε να ήταν η ρίζα του επωνύμου Σαμπαντζής

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

Κατίνα – Κατήνα και κατινιά

Κατίνα – Κατήνα και κατινιά
Κατίνα
Απο το Αικατερινη Υποκοριστικο
Κύριο ονομα. απο το (Αι)κατ(ερ)ινα > Κατερινα> Κατινα
Κατήνα

Απο το Ιταλικό catena=κατενα=αλυσίδα..
Όταν σημαίνει «αλυσίδα» την λέμε καδένα και μόνον όταν αναφερόμαστε σε αλυσίδα κοσμήματος ή της άγκυρας του πλοίου.
Ένα μέρος του σώματος μας μοιάζει πολύ με αλυσίδα. Η ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗ ΣΤΗΛΗ. Γι΄αυτό λέμε ξακατηνιάστηκα δηλ. Με πόνεσε η μέση μου από υπερβολική κόπωση,
Στην Κρήτη υπάρχει επίρρημα πισωκάτηνα=πισώπλατα. (πρβλ. «Παίρνω ένα τσούρλο και του τον απολυταρώ πισωκάτηνα») [Ξανθ. Σ.229]

Κατίνα
Επίθετο πχ. Λέμε «Είναι αυτή μια ΚΑΤΙΝΑ», «αυτά όλα είναι κατινιές»
Αυτο προέρχεται από την τουρκική λέξη (ουσιαστικό) Kadin=γυναίκα. [Ξανθ. 219]
Είναι σαν να λέμε είναι μια γυναικούλα, κάνει γυναικουλίστικα καμώματα.
Όλα λέγονται με υποτιμητικό νόημα.

ΚΟΥΡΔΙΖΩ

ΚΟΥΡΔΙΖΩ
ΚΟΥΡΔΙΣΤΗΚΕ-ΤΟΝ ΚΟΥΡΝΤΙΣΑΝΕ ΓΙΑ ΚΑΒΓΑ
κ. κουρδίζω ρ. (κούρντ-ισα, -ίστηκα, -ισμένος) τεντώνω τις χορδές μουσικού οργάνου στον κατάλληλο τόνο | θέτω σε κίνηση μηχανισμό: κουρντίζω το ρολόι μου | (μτφ.) διοργανώνω: κουρντίσανε ένα σπουδαίο γλέντι | ερεθίζω, ιδ. με πειραχτικά λόγια: μην τον κουρντίζεις, γιατί θα σου ριχτεί | (μέσ.) κουρντίζομαι, στολίζομαι, φορώ τα καλά μου
(Τεγόπουλος - Φυτράκης – ΜΕΙΖΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ.)

Νομίζω ότι το κουρδίζω με την έννοια του ερεθίζω, ιδ. με πειραχτικά λόγια: μην τον κουρντίζεις, γιατί θα σου ριχτεί ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ με τις λοιπές εκφράσεις.
Βλ. Ιωαν. Σταματάκου ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ
Σκοροδίζω =διατρέφω με σκόρδον // εις αλέκτρορας προοριζόμενους δια αλεκτορομαχίας δίδω ως κύρια τροφή (ολίγον προ της μονομαχίας)σκόρδον το οποίο τους παροξύνει προς την μάχην.
Το «σκοροδίζω» > τους σκοροδίζεις > τους κοροδίζεις > τους κορδίζεις> τους κουρδίζεις.
Η έκφραση είναι αρκετά παλιά για να μην έχει σχέση με το «θέτω σε κίνηση μηχανισμό» και φυσικά έχει πολύ λίγη σχέση με την προετοιμασία μουσικού οργάνου.

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

Κοιτάζω ή κυττάζω;

Κοιτάζω ή κυττάζω
Η ορθογραφία του ρήματος αυτού (που σημαίνει βλέπω, παρατηρώ) έχει δυο οπτικές γωνίες που βασίζονται στις δυο Σχολές που προσπάθησαν να ετυμολογήσουν την λέξη.

1η Σχολή
Βερναρδάκης [Ν. Ημέρα 1885, - Φιλήντας Γλωσσογνωσία - Ανδριώτης - Κουκουλές
Το ετυμολογουν από το «κοίτη» (χώρος ή έπιπλο όπου κοιμάται κανείς), όπου ξαπλωμένος παρατηρούσε ο στρατιώτης, φρουρός ή φύλακας.

2η Σχολή
Χατζηδάκης [«Μεσαιωνικά και Νέα Ελληνικά» ], και ο Αδαμάντιος Κοραής [«Πρόδρομος Ελλ. Βιλιοθήκης»]
απο το κυπταζω (βλ. Πατάκη-Τζιράκη «Λεξικό Ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής» στη λ. κυπταζω =κύπτω, ερευνώ)


Ας δουμε τον Σταματακο [Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής σ.560]
Κυπτάζω, μέλ. -άσω. Θαμιστικόν του κύπτω= Κύ­πτω συνεχώς, σκαλίζω, μικροπραγμονώ, εξετάζω, ερευνώ λεπτομερώς γύρω από τι. πρβλ. κυττάζω).

Και αυτόθι [σ. 537]
Κοιτάζω βάλλω τινά εις την κοίτη (τ.ε. κλινην , να κοιμηθεί) κατακοιμίζω.

Το δικό μου σχόλιο
Ασχετα απο τους νεολεληνίζοντας γλωσσαμύντορες που αυθαίρετα γράφουν ότι τους κατεβάζει η κούτρα τους, ερωτώ τον νοήμονα αναγνώστη : « Η παρατήρηση, σαν ενέργεια, έχει περισσότερη σχέση με τον ύπνο (κοιτάζω) η με το σκύψιμο ( κυττάζω από το κυπταζω) που κάνει κάποιος για να πλησιάσει το αντικείμενο που προτίθεται να παρατηρήσει;» Αλλαλούμ και των γονέων Το επίτομο Λεξικό του «Ηλίου» αναφέρει στην σελίδα 260 στο λήμμα κυτταζω (δημ.) άλλως κοιτάζω : βλέπω, παρατηρώ Ο Δ.Η. Οικονομιδης διευθυντής του Μεσαιωνικού αρχείου της Ακαδημίας Αθηνών, γράφει στην «Γραμματική της Ελληνικής Διαλέκτου του Πόντου στην σελ. 212 «κοιτάμενος -μένη -μενον = κλινήρης» Παρατηρείται ότι οι νεώτεροι βλ. Ν. ΒΑΡΜΑΤΖΗ [Μικρό Ερμηνευτικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας - Εκδ. Μαλλιαρης Παιδεια 1981 σ.409] που αναφέρει : κοιτάζω, 1. στρέφω τ6 βλέμμα σε κάτι ή κάποιον, βλέπω Κοιτάζω την όμορφη γυναίκα. 2. προσέχω, φροντίζω: Κοιτάζει τους γονείς του. 3. εξετάζω άρρωστο. Ο γιατρός κοίταξε τον άρ­ρωστο. και αναιδέστατα παρακάτω ακολουθούν 4 ομορριζες λέξεις που δεν έχουν καμία σχέση με την παρατήρηση, κάνοντας το «κοιτάζω» να φαίνεται ακόμα πιο παράφωνο.: κοίτασμα, το, στρώμα ορυκτών στην επιφάνεια της γης ή κάτω από αυτή.
κοίτη, ή, κοιλότητα τού εδάφους μέ­σα στην οποία ρέει ρυάκι ή ποτάμι.
κοιτίδα, ή, τόπος όπου για πρώτη φο­ρά καλλιεργήθηκε κάτι, πατρίδα. γε­νέτειρα: Κοιτίδα τής φιλοσοφίας εί­ναι ή Μίλητος.
κοιτώνας, ο, υπνοδωμάτιο, κρεβατο­κάμαρα

Οι Τεγόπουλος - Φυτράκης [Μείζον Ελληνικό Λεξικό] στην σελ. 597 γράφει χωρίς να ντρέπεται :
Κοιτάζω ρ. [από το αρχ. Κοιτάζω από το "κοίτη" ] βλέπω, παρατηρώ.
Λες και η κοίτη έχει καμία σχέση με το βλέμμα ή την παρατήρηση.

De gustibus
Ας δούμε ποιοι προτιμούν την γραφή κυττάζω

ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ

Την εργασία μου την προσέχω και την αγαπώ.
Μα της συνθέσεως μ' αποθαρρύνει σήμερα η βραδύτης.
Η μέρα μ' επηρέασε. Η μορφή της
όλο και σκοτεινιάζει. Όλο φυσά και βρέχει.
Πιότερο επιθυμώ να δω παρά να πω.
Στη ζωγραφιάν αυτή κυττάζω τώρα
ένα ωραίο αγόρι που σιμά στη βρύσι
επλάγιασεν, αφού θ' απέκαμε να τρέχει.
Τι ωραίο παιδί· τι θείο μεσημέρι το έχει
παρμένο πια για να το αποκοιμίσει. -
Κάθομαι και κυττάζω έτσι πολλήν ώρα.
Και μες στην τέχνη πάλι, ξεκουράζομαι απ' την δούλεψή της.
Κ. Π. Καβάφης

Σηκώνομαι τη χαραυγή γιατί ύπνο δεν ευρίσκω,
ανοίγω το παράθυρο, κυττάζω τους διαβάταις,
κυττάζω τοις γειτόνισσαις και τοις καλοτυχίζω,
πώς ταχταρίζουν τα μικρά και τα γλυκοβυζαίνουν.
Με παίρνει το παράπονο, το παραθύρι αφήνω,
και μπαίνω μέσα, κάθομαι, και μαύρα δάκρυα χύνω

http://www.myriobiblos.gr/afieromata/dimotiko/txt_xenitia_next.html

Γ. Βυζάντιος «Βαβυλωνία».


... ακούς με, τόσο τόσο δε συλλογιούμαι για ξένες έννοιες...· τήρα δω, το νιτερέσο μου κυττάζω, κι άρα πάρα, ήλιος...
http://www.mikrosapoplous.gr/extracts/bab/2-6.html
Γεροντικόν

Εγώ του αποκρίθηκε εκείνη μ' ετοιμότητα, κάνω αυτό που μου ταιριάζει. Από την πλευρά σου πλάστηκα, εσένα πρέπει να κυττάζω. Του λόγου σου όμως, που πλάστηκες από το χώμα, καλά θα κάνης να έχης διαρκώς το βλέμμα σου ριγμένο σ' αυτό.

http://www.geocities.com/lelefty/gerontik.htm

Εφαρμόστε και εσείς τα δικα σας γούστα. Επιλέξτε όποιο τρόπο γραφής γουστάρετε. Οι ορθογράφοι του Word θα σας δείχουν ως λάθος το σωστότερο "κυττάζω".


--------------------------------------------------------------------------------

Σάββατο 9 Αυγούστου 2008

Κλικ






ΑΡΗΣ - ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ