Η ΣΑΡΑ Η ΜΑΡΑ

Η "σάρα" προέρχεται από το σαρώνω (όσα σέρνει η σκούπα(1), το σάρωθρο) [Ανδρ.316] το ακολουθούν «μάρα» θυμίζει τις συνήθεις επαναλήψεις από τα τούρκικα(2). Πρβ. Το λεφωρειακό επεισόδιο:

Επιβάτης: «Κουνήσου κυρά μου»
Η "Κυρά του": «Κουνήσου-μουνήσου εγώ δεν ξέρω, θα κουνηθώ όποτε θέλω εγώ».

Η «Σάρα και η Μάρα» υποδηλοί αποβράσματα, απορρίμματα, σκουπίδια της κοινωνίας (με μεταφορική έννοια, πράγμα που τονίζει εκφερόμενο το προαιρετικό συμπλήρωμα «... και το κακό συναπάντημα»).

Πάντως η έκφραση βάφτισε τις δυο γάτες του φίλου και συμ-προσκόπου Ηλία Μαμαλάκη. Τις βάφτισε Σάρα και Μάρα. Για το "Μάρα" ίσως ξέρει και ο, μακάρια τη πολτική λήξει, κ. Ρουσόπουλος. Η ίδια έκφραση δημιούργησε και ιστοχώρο: τον www.sara-mara.gr

-----------------------------------------------------------------------------------
(1) εξ΄ άλλου και η έκφραση άκουσε "όσα σέρνει η σκούπα" υπονοεί βρώμικα λόγια, ύβρεις.
(2)μ- [m] : (προφ.) πριν από το αρχικό φωνήεν της λέξης που προηγείται ή στη θέση του αρχικού συμφώνου ή των αρχικών συμφώνων· σε περιστασιακή σύνθεση και συνήθ. σε πρόταση που εμπεριέχει άρνηση, για να δηλώσει κατηγορηματικά ο ομιλητής την απόλυτη διαφωνία και αποδοκιμασία του στα λόγια, στην πρόταση ή στην απαίτηση του συνομιλητή του π.χ.: Kομμένα τα έξω μέξω, δεν πρόκειται να ξαναβγείς έξω. Έχω βαρεθεί να βλέπω κάθε τόσο τα σόγια και τα μόγια. Άρες μάρες, Ξανά μανά, τζάντζαλα μάντζαλα.

[τουρκ. πρόθημα αναδιπλ. m-, πριν από το αρχικό φωνήεν της λέξης που προηγείται ή στη θέση του αρχικού συμφώνου της, στη σημ.: `και τα παρόμοια΄, π.χ. τουρκ. ağaç mağaç `δέντρα ξε-δέντρα΄, partiler martiler `κόμματα ξε-κόμματα΄, χικ μικ < τουρκ. hιk mιk (σύγκρ. ξε-IV)]