Πλήθος Αγγέλων ψάλλουσι ....

Πλήθος Αγγέλων ψάλλουσι ....

... αντι του ορθου «ψάλλει» (το πλήθος ψάλλει), παντως παραδεκτή σαν εκφραση. Πρβλ. «ο κόσμος χτίζουν εκκλησιές» (Δημοτικό Ποιήμα) ή «Στου παπα-Λάμπρου την αυλή κοσμος ειναι μαζεμένοι» (Η παπαλάμπραινα – Δημοτικο Τραγουδι)

Τι σημαίνει ομως «Ψάλλω»

Ψάλλω: (επιτατικο του ψάω) : ψαύω, ψηλαφώ,εγγίζω, θιγων τι το θετω σε κινηση, ελκω τι και ειτα το αφίνω να επανέλθει εις την θέσιν του. (πχ. «τόξου νευράν ψάλλω»)

Ψάλτης: ο ψάλλων, ο παίζων εγχορδον όργανον, ο κιθαριστής.

Ι. ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΣ, Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης. σελ. 1129

Τωρα κατάντησε ο ψάλτης να ειναι αυτος που τραγουδάει στην εκκλησιά και μόνο, χωρίς να κάνει χρήση μουσικών οργάνων. Εκ παραδόσεως δεν χρησιμοποιούνται μουσικά όργανα στις ορθοδοξες εκκλησιές.

Μια τεοια αναλογη μεταπτωση του νοηματος της λεξης εχουμε και στην «αιθουσα». Λεγαμε πχ. «Απαγορευεται το καπνισμα εντος της αιθουσης» ενω αιθουσα (εννοείται στοά) ειναι μεχτοχη του αιθω=φλεγομαι, με καπνο σηλ.σημαινει «αυτη που καπνιζει» βλ αιθω, αιθαλη, Αιτνα κλπ.

ΨΑΛΤΗΡΙΟ

To ψαλτήριο είναι ένα έγχορδo μουσικό όργανο της οικογένειας της άρπας ή του σαντουριού. Το ψαλτήριο της Αρχαία Ελλάδας (επιγόνειο) χρονολογείται τουλάχιστον από το 2800 π.Χ., όταν ήταν ένα οργανο σαν άρπα. Ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από την αρχαία ελληνική ψαλτήριον "έγχορδο μέσο, ψαλτήριο, άρπα» και αυτό από το ρήμα ψάλλω που σημαινει "αγγίζω απότομα, να βρούμε, έλξη, τράβηγμα" και στο περίπτωση της χορδές των μουσικών οργάνων, "να παιξει μουσικη έγχορδα μέσο με τα δάχτυλα, και οχι με το πληκτρο".

Στην Βίβλο το "ψαλτήριο", και πληθυντικό του, "ψαλτήρια", χρησιμοποιείται για να μεταφράσει την keliy Εβραϊκά (כלי) στον Ψαλμό 70:22

22 καὶ γὰρ ἐγὼ ἐξομολογήσομαί σοι ἐν σκεύει ψαλμοῦ τὴν ἀλήθειάν σου, ὁ Θεός· ψαλῶ σοι ἐν κιθάρᾳ, ὁ ἅγιος τοῦ ᾿Ισραήλ

και 16:5 (נבל) σε Ι Σαμουήλ 10:5? 2 Σαμουήλ 6:5? I Βασιλέων 10:12? I 13:8 Χρονικών 15:16, 20, 28? 25:1, 6? II 5:12 Χρονικών 9:11? 20:28? 29:25, Νεεμίας 12:27, Ψαλμοί 33:2? 57:6? 81:2? 92:3? 108:2? 144:9 και 150:3 και ψαλτήριο σε Δανιήλ 3:5, 7, 10, και 15.

Στην χριστιανική εποχή ένα ψαλτήριο αποτελείται από ένα επίπεδο ηχείο με πολλές προ-συντονισμένες χορδές που ένυσσαν (γρατσουνούσαν) οι ψάλτες με τα νύχια. Ήταν επίσης γνωστό ως «κανών», όνομα από την ελληνική λέξη κανών που σημαίνει κράτος (κάτι που επικρατεί, και, επίσης, "τρόπος"). Η σύγχρονη ελληνική λαϊκή εκδοση του όργανου καλείται από το υποκοριστικό της, κανονάκι.

Το όργανο είναι συνήθως αρκετά μικρό και είναι φορητό. Απεικονίζεται σε μια σειρά από έργα τέχνης από την Μεσαιωνική Περίοδο.

Τον 19ο αιώνα διάφορες μορφές τέθηκαν σε χρήση, κυρίως το σαντούρι και η κιθάρα το σιτάρ.

Στον 20ο αιώνα, το ψαλτήριο έχει τεθεί σε ευρεία χρήση. Έχει ένα τραπεζοειδές σχήμα που επιτρέπει να ιχθύ ή να χτυπηθεί κάθε χορδής

Η ίδια λέξη χρησιμοποιείται στην καθομιλουμένη για να δηλώσει συλλογή ψαλμών. Αυτό είναι λάθος! Μια συλλογή ψαλμών όφειλε να λέγεται «Ψαλμολογιον» (όπως ανθολόγιον, εορτολόγιον, υμνολόγιον)

Οἱ ψαλμοὶ εἶναι ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἕνας ἁγιορείτης Γέροντας κρατώντας τὸ ψαλτήρι ἔλεγε:"Ὁ Θεός ἔσκυψε καὶ εἶπε στὸ παιδί του τὸν Δαβίδ αὐτά ποὺ θέλει ν' ἀκούη"!

http://www.arxontariki.net/viewtopic.php?f=62&t=2077

Λογγίνος - Ο ΛΟΓΧΕΥΣΑΣ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ

Κατά ένα απαίσιο, περίεργο, παράδοξο τρόπο, οι άθεοι τείνουν να λαμβάνουν πιο σοβαρά τη θρησκεία από τους θρησκευόμενους.

Jonathon Miller

ΛΟΓΓΙΝΟΣ Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ.
16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ. Ο ΛΟΓΧΕΥΣΑΣ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ

Λογγίνος ο εκατόνταρχος ήταν Ιουδαίος και κατά της ημέρες του Κυρίου υπερετούσε εις την υπερεσία του Πιλάτου. Κατά την ημέρα της Σταυρώσεως διετάχθη από τον Πιλάτο να φυλάει με τους στρατιώτες του το Σώμα του Κυρίου Και ενώ οι Μαθηταί του Χριστού και Απόστολοι έφυγαν από τον φόβο των Ιουδαίων ο δε Λογγίνος έμεινε πλησίον του Σταυρού με τους στρατιώτες του.. Όταν είδε τα θαύματα που έγιναν κατά την Σταύρωση, τον σεισμό, την σκότησιν του ηλίου, τους τάφους και την Ανάστασιν των Αγίων και να εισέρχονται μέσα στην πόλη όπου τους αναγνώρισαν οι δικοί τους, τότε φώναξε με φωνή πολύ μεγάλη. «Αληθώς Θεού Υιός ήν ούτος (Ματθαίου ΚΖ-54-).

Απο το "φώς της ορθοδοξίας" σελιδας ύποπτης ερευνητικής αξίας.

Στο Μαρκο Κεφ. 15 δισβάζουμε στο στιχο 39 Ἰδὼν δὲ ὁ κεντυρίων ὁ παρεστηκὼς ἐξ ἐναντίας αὐτοῦ ὅτι οὕτω κράξας ἐξέπνευσεν, εἶπεν· Ἀληθῶς ὁ ἄνθρωπος οὗτος υἱὸς ἦν Θεοῦ.
Ο 57 στ. του 27 κεφ του Ματθαιου αναφέρει επι λεξει:"54 Ὁ δὲ ἑκατόνταρχος καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ τηροῦντες τὸν Ἰησοῦν, ἰδόντες τὸν σεισμὸν καὶ τὰ γενόμενα ἐφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες· Ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος."
Ο Λουκάς στο Κ. 23 στ. 47 αναφέρει :"ἰδὼν δὲ ὁ ἑκατόνταρχος τὸ γενόμενον ἐδόξασε τὸν Θεὸν λέγων· Ὄντως ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος ἦν.".
Επι του ιδιου θεματος ο Ιωάννης στο Κ.19 στ.33 και 34 αναφέρει: 33 ἐπὶ δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐλθόντες ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη, 34 ἀλλ' εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ.

Συμπερασμα: Οι σκοταδιστες του "Ορθοδοξου φωτος" (αγνοουν και το πως γραφεται η σκοτιση, τοσο φωτοδοτες ειναι) παραπεμπουν σε ντοκουμενα με διαφορετικο κειμενο (Ματθ.27 54). Βασιζομενοι στο γεγονος οτι ελαχιστοι των αναγνωστων γνωριζουν να ερευνουν γραφει μια ασχετη παραπομπη για να φανει τεκμηριωμένο κειμενο!
Λογγινος
Το ονομα ειναι Ελληνικο, εδω το "Φως" μας εφωτισε οτι ο Λογγινος ηταν Εβραιος Συνεργάτης των κατακτητων που προηχθη στον βαθμο του λοχαγου! Αν και πουθενα δεν
αναφερεται οτι ελογχισε τον Ιησου, οι φωτοδοτες, παρετυμολογοντας το Λογγινος απο την Λογχη πανε να περασουν οτι του τρυπησε ο εκατονταρχος την πλευρα. Ο εκατονταρχοος ειναι αξιωματικος και οχι λογχοφόρος. Εξαλου η μονη αναφορα περι λογχισμου αναφερεται στο κ.19 στ 34 του Ιωάννη και ο δραστης κατονομάζεται: "εἷς τῶν στρατιωτῶν".
Το "λέγοντες" του Ευαγγελιου εγιναν "τότε φώναξε (ο Λογγινος) με φωνή πολύ μεγάλη". Απαράδεκτο για εκατονταρχο να παταει τις φωνες μποροστα στους στρατιωτες του, των οποιων την θεση δεν γνωριζε ουτε μπορουσε να γνωριζει. Ας μην ξεχνάμε οτι ενας στρατιώτης του ειχε λογχισει τον Ιησου προ ολιγου. Το λογικοτερο ειναι οτι μουρμουρισε μεσα απο τα δοντια τουν επιμαχη φράση .

Σε αλλη σελιδα βρισκω, μια σελιδα γραμμενη απο κάποια Λαμπρινή Θωμα: Στην αγιογραφία μας, ο Κεντυρίων παρίσταται στη σκηνή της Σταύρωσης, ακριβώς πίσω από τον Αγαπημένο Ευαγγελιστή Ιωάννη, σεμνός, θλιμμένος, σοβαρός, μες την στρατιωτική του πανοπλία.
Ώριμος άνδρας, με μαύρο στρογγυλό γένι (διαβαζε "μούσι"), συνήθως έχει το κεφάλι του σκεπασμένο μ' ένα μαντήλι (ολοι οι συνεργατες του κατακτητη ηταν κουκουλοφόροι) και φέρει φωτοστέφανο.(Φαίνεται πως ο μακαριτης αγιασε πρι καλα-καλα πεθανει ο Ιησους) Εκείνη ήταν η στιγμή της μαρτυρίας του. Το όνομά του δε μας παραδίδεται στο Ευαγγέλιο (ορθοτερον: "σε κανενα απο τα ευαγγελια). Μας παραδίδεται όμως, η ομολογία της πίστης του, όπως την καταγράφει ο Λουκάς "Όντως ο άνθρωπος ούτος δίκαιος ην" ( 23,47) και ο Ματθαίος "Αληθώς Θεού υιός ην ούτος" (27, 55). Το όνομά του σώθηκε στα απόκρυφα ευαγγέλια (προσθέσατε: τα οποια επικαλουμεθα οποτε μας συμφερει και τ΄αναθεματιζουμε στις αλλες περιπτωσεις) και από τη λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας μας, όπως και κάποιες ακόμη πληροφορίες για τον πρώτο μας στρατιωτικό ´Αγιο.
Ας σημειωθει οτι η αξιοτιμος συγγραφευς δεν αναφερει καμια πηγη. Σε ποιά τα Αποκρυφα το ειδατε γραμμενο; Να φωτισθουμε και εμεις απο τις διορθωσεις των θεοπνευστων κειμενων!

Χριστουγεννιάτικο Λεξιλόγιο

Άγιες Μέρες έρχονται και διάφορες λεξούλες ξεπηδάνε και μου τριβελίζουν το μυαλό. Είχα παλιότερα ασχοληθεί με τα Χριστούγεννα που θα ήταν πιο σωστό να λέγονται η Χριστού γέννα. Επειδή είμαι εκ φύσεως αμφισβητίας σκέπτομαι πως και το χριστού γέννα είναι λάθος. Από τα βιβλικά κείμενα οι άνδρες γεννούν και οι γυναίκες τίκτουν. Αρκεί να διαβάσετε τις περιβόητες γενεές δεκατέσσαρες, όπου το «εγέννησε» , που αναφέρεται σε άνδρες, πάει σύννεφο. (Ματθ. Α. Στ.2-16) ενώ στο ίδιο κεφάλαιο (στ. 23) αναφέρεται «ιδού η παρθένος εν γαστρι εξει και τέξεται υιον ...» και παρακάτω (στ. 26) «..ετεκεν τον υιον αυτής τον πρωτότοκον και κάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν». Μα και στα σημερινά κάλαντα λέμε «εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων» και η Μαριάμ εκλήθη Θεοτόκος και κατά τινας αιρετικούς Χριστοτοκος. Άρα το σωστότερο είναι Χριστουτόκος ή για την εξουδετέρωση Χριστουτόκεια και όχι Χριστούγεννα. Εξ’ άλλου η γέννα κατά τον Σταματακο (Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης σ.228) είναι ποιητική έκδοση του γένος από το αρχ. Γενενάω από το γενναίος = ανήκων εις ένα γένος ). Ο πατέρας είναι ο γεννήτωρ, γι' αυτο ο υιός ειναι ο μονογενης. Για την μητέρα ο Χριστός ειναι ο υιος αυτης ο πρωτότοκος [ καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱόν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν (Ματ. Α.25) και 7 καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον· καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι. (Λουκ. Β.7) ]. Πότε όμως γεννάει ο πατήρ; Ενδεχομένως κατά την σύλληψη, αφού ο πατήρ εξακολουθεί να είναι πατήρ και αν ακόμη έχει πεθάνει πριν τον τοκετό. Η γέννηση θα έγινε τις 25 Μαρτίου του ίδιου έτους.(βλ Ματθ. Α στ.18 : «... ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ πνεύματος Αγίου»). Και στο ίδιο στ. 20 «το γαρ γεννηθέν εν αυτή εκ Πνεύματος εστί Άγιου». Εδώ ο Άγγελος ομιλεί για το έμβρυο ως γεννηθέν (όχι όμως εισέτι τεχθέν). Ο πατήρ ήταν το Αγ. Πνεύμα εκ του πατρός εκπορευόμενο κάτι δηλαδή σαν εξωσωματική γονιμοποίηση.


25η Δεκεμβρίου
Συμπτωματικά ήταν εκείνη η ημέρα που οι ειδωλολάτρες εορτάζαν την Γέννηση του Μίθρα. Του Sol Invictus. Του ακατανίκητου Ήλιου. Ας θυμηθούμε το τροπάριο των Χριστουγέννων «ανετειλεν τω κοσμω το φως το της γνώσεως» και «... σε προσκυνειν τον ήλιον της δικαιοσύνης και σε γινωσκειν εξ ύψους ανατολην». Οι παπάδες της εποχής σύνταξης του τροπαρίου το έπαιζαν δίπορτο («και στ΄ αντάρτικο ψωμί και στο στρατό χαμπέρι») και ταυτίζαν της ειδωλολατρικές γιορτές με αντίστοιχες Χριστιανικές για να τις εξαλείψουν και να τα έχουν καλά με όλους

Αγάλλομαι από το αρχαίο αγαν+αλλομαι = πηδάω πολύ. Όταν κάνεις χαίρεται χοροπηδάει από την χαρά του = πηδάει πολύ (και ας μην πάει ο νους σας στο πονηρό). Επομένως μόνον οι άνθρωποι μπορούν να αγάλλονται (και μέχρι κάποια ηλικία). Όμως λέμε στα κάλαντα των Χριστουγέννων «οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η φύσις όλη» μεταφορικά βεβαίως βεβαίως! Οι ουρανοί φαίνεται ότι είχαν στήσει συρτάκι αφού είναι επτά τον αριθμόν.

Η φάτνη των αλόγων (ενν. Ζώων). Έχουμε συνηθίσει να λέμε τους ίππους "άλογα" ενώ το επίθετο άλογος ταιριάζει σε όλα τα ζώα άρα και τα γαϊδούρια και το βοοειδή. Στην παλαιστίνη η χρήση άλογων (ιππων) δεν ήταν τόσο διαδεδομένη και οποίος είχε άλογα – ίππους θα ήταν πλούσιος και καλοσπιτωμενος και δεν θ’ άφηνε τρίτους να πάνε να γεννάνε στους στάβλους του.

Το ονοματάκι σας παρακαλώ
Ο Άγγελος του Ματθαιου προτείνει το όνομα «Εμμανουήλ» ενώ ο Γαβριήλ του Λούκα προτείνει «Ιησούς». Τώρα άντε να βρεις πως έγινε το μπέρδεμα! Ο Πάνσοφος θεός έδωσε δυο αντιφατικά μηνύματα σε δυο Αγγέλους του, προφανώς για σιγουριά! Η Μαριάμ πάντως αγνοεί τον πρώτο άγγελο και ακολουθεί την πρόταση του δευτέρου. Πιθανό επειδή της είχε συστηθεί: «Καλήμερα σας ονομάζομαι Γαβριήλ και είμαι άγγελος κυρίου!» Πιο καθώς πρέπει ο κ. Γαβριήλ!