Χριστουγεννιάτικο Λεξιλόγιο

Άγιες Μέρες έρχονται και διάφορες λεξούλες ξεπηδάνε και μου τριβελίζουν το μυαλό. Είχα παλιότερα ασχοληθεί με τα Χριστούγεννα που θα ήταν πιο σωστό να λέγονται η Χριστού γέννα. Επειδή είμαι εκ φύσεως αμφισβητίας σκέπτομαι πως και το χριστού γέννα είναι λάθος. Από τα βιβλικά κείμενα οι άνδρες γεννούν και οι γυναίκες τίκτουν. Αρκεί να διαβάσετε τις περιβόητες γενεές δεκατέσσαρες, όπου το «εγέννησε» , που αναφέρεται σε άνδρες, πάει σύννεφο. (Ματθ. Α. Στ.2-16) ενώ στο ίδιο κεφάλαιο (στ. 23) αναφέρεται «ιδού η παρθένος εν γαστρι εξει και τέξεται υιον ...» και παρακάτω (στ. 26) «..ετεκεν τον υιον αυτής τον πρωτότοκον και κάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν». Μα και στα σημερινά κάλαντα λέμε «εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων» και η Μαριάμ εκλήθη Θεοτόκος και κατά τινας αιρετικούς Χριστοτοκος. Άρα το σωστότερο είναι Χριστουτόκος ή για την εξουδετέρωση Χριστουτόκεια και όχι Χριστούγεννα. Εξ’ άλλου η γέννα κατά τον Σταματακο (Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης σ.228) είναι ποιητική έκδοση του γένος από το αρχ. Γενενάω από το γενναίος = ανήκων εις ένα γένος ). Ο πατέρας είναι ο γεννήτωρ, γι' αυτο ο υιός ειναι ο μονογενης. Για την μητέρα ο Χριστός ειναι ο υιος αυτης ο πρωτότοκος [ καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱόν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν (Ματ. Α.25) και 7 καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον· καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι. (Λουκ. Β.7) ]. Πότε όμως γεννάει ο πατήρ; Ενδεχομένως κατά την σύλληψη, αφού ο πατήρ εξακολουθεί να είναι πατήρ και αν ακόμη έχει πεθάνει πριν τον τοκετό. Η γέννηση θα έγινε τις 25 Μαρτίου του ίδιου έτους.(βλ Ματθ. Α στ.18 : «... ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ πνεύματος Αγίου»). Και στο ίδιο στ. 20 «το γαρ γεννηθέν εν αυτή εκ Πνεύματος εστί Άγιου». Εδώ ο Άγγελος ομιλεί για το έμβρυο ως γεννηθέν (όχι όμως εισέτι τεχθέν). Ο πατήρ ήταν το Αγ. Πνεύμα εκ του πατρός εκπορευόμενο κάτι δηλαδή σαν εξωσωματική γονιμοποίηση.


25η Δεκεμβρίου
Συμπτωματικά ήταν εκείνη η ημέρα που οι ειδωλολάτρες εορτάζαν την Γέννηση του Μίθρα. Του Sol Invictus. Του ακατανίκητου Ήλιου. Ας θυμηθούμε το τροπάριο των Χριστουγέννων «ανετειλεν τω κοσμω το φως το της γνώσεως» και «... σε προσκυνειν τον ήλιον της δικαιοσύνης και σε γινωσκειν εξ ύψους ανατολην». Οι παπάδες της εποχής σύνταξης του τροπαρίου το έπαιζαν δίπορτο («και στ΄ αντάρτικο ψωμί και στο στρατό χαμπέρι») και ταυτίζαν της ειδωλολατρικές γιορτές με αντίστοιχες Χριστιανικές για να τις εξαλείψουν και να τα έχουν καλά με όλους

Αγάλλομαι από το αρχαίο αγαν+αλλομαι = πηδάω πολύ. Όταν κάνεις χαίρεται χοροπηδάει από την χαρά του = πηδάει πολύ (και ας μην πάει ο νους σας στο πονηρό). Επομένως μόνον οι άνθρωποι μπορούν να αγάλλονται (και μέχρι κάποια ηλικία). Όμως λέμε στα κάλαντα των Χριστουγέννων «οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η φύσις όλη» μεταφορικά βεβαίως βεβαίως! Οι ουρανοί φαίνεται ότι είχαν στήσει συρτάκι αφού είναι επτά τον αριθμόν.

Η φάτνη των αλόγων (ενν. Ζώων). Έχουμε συνηθίσει να λέμε τους ίππους "άλογα" ενώ το επίθετο άλογος ταιριάζει σε όλα τα ζώα άρα και τα γαϊδούρια και το βοοειδή. Στην παλαιστίνη η χρήση άλογων (ιππων) δεν ήταν τόσο διαδεδομένη και οποίος είχε άλογα – ίππους θα ήταν πλούσιος και καλοσπιτωμενος και δεν θ’ άφηνε τρίτους να πάνε να γεννάνε στους στάβλους του.

Το ονοματάκι σας παρακαλώ
Ο Άγγελος του Ματθαιου προτείνει το όνομα «Εμμανουήλ» ενώ ο Γαβριήλ του Λούκα προτείνει «Ιησούς». Τώρα άντε να βρεις πως έγινε το μπέρδεμα! Ο Πάνσοφος θεός έδωσε δυο αντιφατικά μηνύματα σε δυο Αγγέλους του, προφανώς για σιγουριά! Η Μαριάμ πάντως αγνοεί τον πρώτο άγγελο και ακολουθεί την πρόταση του δευτέρου. Πιθανό επειδή της είχε συστηθεί: «Καλήμερα σας ονομάζομαι Γαβριήλ και είμαι άγγελος κυρίου!» Πιο καθώς πρέπει ο κ. Γαβριήλ!