Πλήθος Αγγέλων ψάλλουσι ....

Πλήθος Αγγέλων ψάλλουσι ....

... αντι του ορθου «ψάλλει» (το πλήθος ψάλλει), παντως παραδεκτή σαν εκφραση. Πρβλ. «ο κόσμος χτίζουν εκκλησιές» (Δημοτικό Ποιήμα) ή «Στου παπα-Λάμπρου την αυλή κοσμος ειναι μαζεμένοι» (Η παπαλάμπραινα – Δημοτικο Τραγουδι)

Τι σημαίνει ομως «Ψάλλω»

Ψάλλω: (επιτατικο του ψάω) : ψαύω, ψηλαφώ,εγγίζω, θιγων τι το θετω σε κινηση, ελκω τι και ειτα το αφίνω να επανέλθει εις την θέσιν του. (πχ. «τόξου νευράν ψάλλω»)

Ψάλτης: ο ψάλλων, ο παίζων εγχορδον όργανον, ο κιθαριστής.

Ι. ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΣ, Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης. σελ. 1129

Τωρα κατάντησε ο ψάλτης να ειναι αυτος που τραγουδάει στην εκκλησιά και μόνο, χωρίς να κάνει χρήση μουσικών οργάνων. Εκ παραδόσεως δεν χρησιμοποιούνται μουσικά όργανα στις ορθοδοξες εκκλησιές.

Μια τεοια αναλογη μεταπτωση του νοηματος της λεξης εχουμε και στην «αιθουσα». Λεγαμε πχ. «Απαγορευεται το καπνισμα εντος της αιθουσης» ενω αιθουσα (εννοείται στοά) ειναι μεχτοχη του αιθω=φλεγομαι, με καπνο σηλ.σημαινει «αυτη που καπνιζει» βλ αιθω, αιθαλη, Αιτνα κλπ.

ΨΑΛΤΗΡΙΟ

To ψαλτήριο είναι ένα έγχορδo μουσικό όργανο της οικογένειας της άρπας ή του σαντουριού. Το ψαλτήριο της Αρχαία Ελλάδας (επιγόνειο) χρονολογείται τουλάχιστον από το 2800 π.Χ., όταν ήταν ένα οργανο σαν άρπα. Ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από την αρχαία ελληνική ψαλτήριον "έγχορδο μέσο, ψαλτήριο, άρπα» και αυτό από το ρήμα ψάλλω που σημαινει "αγγίζω απότομα, να βρούμε, έλξη, τράβηγμα" και στο περίπτωση της χορδές των μουσικών οργάνων, "να παιξει μουσικη έγχορδα μέσο με τα δάχτυλα, και οχι με το πληκτρο".

Στην Βίβλο το "ψαλτήριο", και πληθυντικό του, "ψαλτήρια", χρησιμοποιείται για να μεταφράσει την keliy Εβραϊκά (כלי) στον Ψαλμό 70:22

22 καὶ γὰρ ἐγὼ ἐξομολογήσομαί σοι ἐν σκεύει ψαλμοῦ τὴν ἀλήθειάν σου, ὁ Θεός· ψαλῶ σοι ἐν κιθάρᾳ, ὁ ἅγιος τοῦ ᾿Ισραήλ

και 16:5 (נבל) σε Ι Σαμουήλ 10:5? 2 Σαμουήλ 6:5? I Βασιλέων 10:12? I 13:8 Χρονικών 15:16, 20, 28? 25:1, 6? II 5:12 Χρονικών 9:11? 20:28? 29:25, Νεεμίας 12:27, Ψαλμοί 33:2? 57:6? 81:2? 92:3? 108:2? 144:9 και 150:3 και ψαλτήριο σε Δανιήλ 3:5, 7, 10, και 15.

Στην χριστιανική εποχή ένα ψαλτήριο αποτελείται από ένα επίπεδο ηχείο με πολλές προ-συντονισμένες χορδές που ένυσσαν (γρατσουνούσαν) οι ψάλτες με τα νύχια. Ήταν επίσης γνωστό ως «κανών», όνομα από την ελληνική λέξη κανών που σημαίνει κράτος (κάτι που επικρατεί, και, επίσης, "τρόπος"). Η σύγχρονη ελληνική λαϊκή εκδοση του όργανου καλείται από το υποκοριστικό της, κανονάκι.

Το όργανο είναι συνήθως αρκετά μικρό και είναι φορητό. Απεικονίζεται σε μια σειρά από έργα τέχνης από την Μεσαιωνική Περίοδο.

Τον 19ο αιώνα διάφορες μορφές τέθηκαν σε χρήση, κυρίως το σαντούρι και η κιθάρα το σιτάρ.

Στον 20ο αιώνα, το ψαλτήριο έχει τεθεί σε ευρεία χρήση. Έχει ένα τραπεζοειδές σχήμα που επιτρέπει να ιχθύ ή να χτυπηθεί κάθε χορδής

Η ίδια λέξη χρησιμοποιείται στην καθομιλουμένη για να δηλώσει συλλογή ψαλμών. Αυτό είναι λάθος! Μια συλλογή ψαλμών όφειλε να λέγεται «Ψαλμολογιον» (όπως ανθολόγιον, εορτολόγιον, υμνολόγιον)

Οἱ ψαλμοὶ εἶναι ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἕνας ἁγιορείτης Γέροντας κρατώντας τὸ ψαλτήρι ἔλεγε:"Ὁ Θεός ἔσκυψε καὶ εἶπε στὸ παιδί του τὸν Δαβίδ αὐτά ποὺ θέλει ν' ἀκούη"!

http://www.arxontariki.net/viewtopic.php?f=62&t=2077